…en ik weet het ook niet meer
Soms heb je dat; dat je je zorgen maakt over iemand in je directe omgeving. Je merkt dat iemand anders is dan voorheen, minder contact wil, rommeliger is, minder goed voor zichzelf zorgt…
Je wilt iets doen, maar je voelt wel dat je het niet opgelost krijgt in je eentje. Je kunt andere familie of vrienden vragen om mee te denken, aanbieden om eens iets op te knappen of schoon te maken, maar als de leefwijze van de persoon in kwestie niet verandert blijft alles bij het oude. Wat kun je je dan machteloos voelen.
Betrokken omstanders
De bezorgde omstanders vertellen hun verhaal, hun eigen hulppogingen, hun teleurstellingen en boosheid. Ze begrijpen het niet. Waarom lukt het niet om de persoon in kwestie weer op de rit te krijgen? Zij bieden alle hulp aan, ruimen op, nemen de was mee, knappen de klusjes op en nog verandert het niet. Moeilijk!
Ze hopen soms dat ik iets kan doen, een buitenstaander. Dat zou kunnen, maar we zijn daarbij altijd afhankelijk van de persoon om wie het gaat. Want wat is er aan de hand in het huis, in het hoofd of lijf van deze man of vrouw? En, is hij/zij wel gediend van inmenging van buiten, staat hij open voor hulp, is er meer aan de hand dan wat je kunt zien?
Is het probleem weg als de rommel weg is?
Ik vraag eigenlijk altijd ‘Is het probleem opgelost als alles weer netjes zou zijn?’ en vaak geeft dat meer duidelijkheid. Want als iemand een burn-out heeft, depressief is of problemen op het werk is opruimen wel prettig, maar het lost de oorzaak van alle chaos niet op.
Opruimen is een deel van de oplossing
Sinds ik werk met mensen die een WMO-indicatie hebben zie ik dat mijn inzet een deel van de hulp is. Het aanpakken van de rommel in huis, helpen schoonmaken en de was wegwerken kunnen echter wel heel veel lucht en ruimte geven. Mensen krijgen weer energie en hoop. Er is heel vaak ook een psycholoog, arts of maatschappelijk werker betrokken. En natuurlijk is de steun van familie onmisbaar!
Wil iemand geholpen worden?
Er bestaan veel verschillende situaties die vragen om een professional organizer, en elk vraagt ook om een eigen aanpak. En hoe lief het ook is als moeders alle dingen opruimen en wassen voor hun depressieve of vermoeide kind, dat is niet het enige wat nodig is. Ik kan dat ook niet oplossen. Het terugkrijgen van de regie en het overzicht zal daarom door samenwerking met de persoon om wie het gaat én anderen moeten gebeuren. En daar kan ik een behoorlijk steentje aan bijdragen. Ik wil hier ook graag over meedenken.
Melding
Maak je je zorgen op meerdere vlakken en/of sta je wat verder van de persoon af, dan kun je ook een melding doen bij de GGD van je woonplaats. Vaak is er een meldpunt speciaal voor dit soort zaken. Een medewerker gaat na jouw melding contact leggen en bekijken of iemand hulp nodig heeft en zo ja van wie. Zo kan het ook gaan rollen.
Meer weten? Kijk eens op Als er meer aan de hand is