Denk jij, als je mensen op tv ziet bij programma’s als Mijn leven in puin of Verslaafd aan verzamelen, ‘dat zou mij nooit overkomen’? Eerlijk gezegd denk ik dat ook van mezelf: Zover zal ik het nooit laten komen. Maar zouden die mensen het ooit verwacht hebben dat ze in zo’n situatie zouden belanden? Op een bepaald moment ging het daar mis. Bijvoorbeeld toen de kinderen het huis uitgingen of toen hun huwelijk eindigde. Er ontstond een leegte en die hebben ze opgevuld met spullen, rommeltjes en later zelfs vuil. Gelukkig zijn dit uitzonderingen, omdat meestal eerder wordt ingegrepen.
Minder ernstig
Minder ernstige vormen van rommel, een overdaad aan spullen en een schoonmaakachterstand komen veel vaker voor. Dat komt eigenlijk nooit door luiheid of incompetentie, maar vaak door niet kunnen of niet weten. Ik kan me herinneren dat toen ik zelf ooit slecht in mijn vel zat geen hoge prioriteit toekende aan schoonmaken. Gelukkig had ik een man die ingreep en dankzij de structuur in mijn huis kon ik na verloop van tijd de draad weer oppakken. Ook bij anderen herken ik dat. Als je uit het lood geslagen bent door werkloosheid, een brand, een inbraak, overlijden van een dierbare of slecht nieuws, dan heb je ‘andere dingen’ aan je hoofd. Een helpende persoon die je bij de les houdt of die je helpt relativeren is van enorme waarde. Je leven verandert namelijk enorm en je moet een nieuw evenwicht vinden. Dan ontbreekt vaak de energie die je nodig hebt om je gezin, huishouding én administratie adequaat draaiende te houden.
Loopt ik ook risico?
Dat zou zomaar kunnen. Ik zal zelf niet meer zo snel zeggen dat het mij nooit zou overkomen. Je kunt nu wel sterk zijn, maar wat zou er gebeuren als je ineens geen baan meer had of dat je er alleen voor kwam te staan? Hoe sterk zou je blijven als je te horen kreeg dat je een aandoening hebt die niet meer overgaat? Als je een ongeluk krijgt of je partner depressief wordt? Natuurlijk zijn er helpende factoren: een partner, een netwerk van familie, vrienden en collega’s, een goede opleiding, structuur in je huis, financiële middelen. Maar, ook die zijn betrekkelijk. Het leven is lang niet zo maakbaar als je soms denkt.
Hulp bieden of meedenken
Ken je iemand in je omgeving die mogelijk hulp nodig heeft? Denk je dat die persoon het niet meer overziet? Vraag er eens (voorzichtig) naar. Misschien is de vraag ‘Kan ik iets voor je doen?’ al voldoende. Misschien moet je het later nog eens aankaarten. Luister, vraag en probeer niet te oordelen. Het kan zoveel helpen om mee te denken, om dingen tijdelijk uit handen te nemen of samen met die persoon een klus aan te pakken.
Als hij of zij het voorheen wel zelf kon, komt dat na een tijdelijke inzinking vast weer terug. Als het niet meer goed komt met iemands gezondheid, kan het nodig zijn om de organisatie van de huishouding en administratie anders te gaan doen. Om aanpassingen te doen en dingen uit handen te geven. Een professional organizer kan hierin meedenken en evt. een deel voor haar rekening nemen.
Mocht het toch voor jouzelf gelden… Dan zou ik je aanraden niet langer door te tobben, maar om hulp te vragen. Dat is niets om je voor te schamen.
