Het klinkt zo mooi: kies wat je blij maakt en laat gaan wat niets toevoegt. Nog mooier als je dat ook kunt: je hart volgen. Mijn ervaring is dat ík, en ik niet alleen, nog te weinig mijn hart volg, maar vaak luister naar stemmetjes die me waarschuwen voor ‘gevaar’, schuldgevoelens of negatieve reacties.
Waarom doe ik wat ik doe?
Misschien is dit een vrouwendingetje, maar veel van wát we doen heeft een reden die alles te maken heeft met waaróm we iets doen. We zoeken bevestiging, goedkeuring, liefde, aanzien, lof, bewondering. Afkeuring en oordeel willen we voorkomen.
Herken je dit soort opmerkingen?
- Je gooit toch niets weg wat van je vader was. Hij was er zo zuinig op!
- ‘Ga jij niet elke week naar je moeder toe dan? Dat deed ik vroeger altijd. Op de fiets!’
- ‘Ik kook elke dag een gezonde maaltijd. Jij niet dan?’
- ‘Hoezo heb jij geen tijd? Je werkt maar 3 dagen!’
- ‘Zou jij willen collecteren voor de zielige dieren? Dat kun jij zo goed!’
Als ik bovenstaande zinnen lees, voel ik de oordelen. Het walst over je heen.
Wat wil ík eigenlijk? Ik wil graag ‘aardig’ gevonden worden en lang heb ik gedacht dat dat gebeurt als ik doe wat iemand me vraagt en gewoon Ja zeg. Ook al ligt mijn hart daar niet. Ondertussen weet ik dat het niet zo werkt.
Regie
Stel dat ik zelf bepaal wanneer ik wil helpen, steunen, werken, uitrusten of leren? Als volwassen vrouw met keuzevrijheid? Wow, dat zou heerlijk zijn. Dat betekent dat ik niet afhankelijk ben van de mening van anderen, maar zelf de regie in handen heb. En dat is iets wat mij wel erg aanspreekt. Doen wat je wilt doen, vanuit je hart, maar ook realistisch en eerlijk.
Hebben jouw klanten 24/7 toegang tot jou of durf je ook gewoon een dag vrij te nemen? Vind je het reëel dat je een aantal avonden in de week aan jezelf besteedt? Dat je je verjaardag soms gewoon een keer overslaat of geen zin hebt een kerstdiner bij jou thuis?
Kies jij echt met je hart? Niet slechts met de mond, maar ook in je agenda?
Ik ben al een heel stuk gegroeid in dit proces. Maar ik zie nog veel mensen worstelen met verwachtingen van anderen, met overtuigingen van ouders die altijd in hun achterhoofd zitten, met minderwaardigheidsgevoelens omdat ze niet in staat zijn hun leven op orde te krijgen zoals anderen.
Tijd om te kiezen!
Tijd om te kiezen, na te denken en er over te praten met anderen. Om aan zelfreflectie te doen en stapjes te gaan zetten. Dat heeft invloed op wie je bent, hoe je je voelt en wat je doet. Het is nu tijd!
