Soms heb je dat: je hoofd loopt om. Je agenda staat vol en er zijn, zeker aan het begin van het seizoen allerlei incidentele extraatjes. Je denkt even ‘Hoe ga ik dat oplossen?’ Je voelt je onrustig en je ligt er misschien ’s nachts wel wakker van. Als dit kort duurt, is het niet zo erg en los je dat wel weer op. Maar heb je bijna altijd het gevoel dat er geen overzicht is en je achter de feiten aanholt, dan kost je dat veel denkkracht en energie die je hard nodig hebt voor andere dingen.
Niet altijd een keuze
Sommige mensen kiezen voor een volle agenda. Ze houden ervan om bezig te zijn en bij veel dingen betrokken te zijn. Maar dat geldt niet voor iedereen. Sommige mensen overkomt het. Bijvoorbeeld mantelzorgers of ouders van een ziek of gehandicapt kind. Ik spreek regelmatig ouders van kinderen met o.a. autisme die hun handen vol hebben aan de dagelijkse zorg voor hun kind, maar ook aan alle gesprekken met woon- of ambulant begeleiders, school, psycholoog en instanties die zaken moeten indiceren of betalen. Dat is al een parttime baan op zich.
Of, je hebt een chronische ziekte of aandoening waardoor je voor allerlei zaken afhankelijk bent van anderen: je vervoer, huishoudelijke hulp, persoonlijke verzorging, aanpassingen in huis en hulpmiddelen. Die krijg je niet zomaar en moet je steeds opnieuw bevechten om ze te houden. Dat kost nogal wat energie. Energie die gezonde mensen niet hoeven te gebruiken, omdat ze die zorgen niet hebben.
Wat heb je eigenlijk nodig?
In de tijd dat wij zelf in bovenstaande situatie zat vond ik het erg fijn als er iemand was die naar ons verhaal luisterde en vroeg wat wij nodig hadden. Niet alleen zakelijk, maar ook emotioneel. Niet alleen een folder of een adviesgesprek, maar ook echte belangstelling en betrokkenheid. Iemand die op een rijtje zet wat er allemaal kan en moet en dat samen met ons regelde. Wij hielden de regie, maar stonden er niet meer alleen voor.
Soms kom ik bij mensen die in een situatie zitten met een grote zorgbehoefte, die veel moeten regelen voor zichzelf of hun kinderen. Die veel meer post krijgen dan anderen. Die meer schoon te maken en te wassen hebben en minder tijd voor ontspanning hebben. Die moe zijn van jarenlang zorgen en daardoor niet toekomen aan allerlei dingen die wel nodig zijn.
Nog meer stress
Als het in huis rommelig wordt en er achterstanden ontstaan kan dat een nieuwe stressfactor zijn. Dan kan ik inspringen en dat doe ik ook. Ingeschakeld door de gemeente, het Sociaal Team of rechtstreeks. Gelukkig wordt de dienstverlening van professional organizers steeds meer bekend, want het voorziet echt in een behoefte van veel mensen.
En wat me vaak opvalt is dat betrokkenen helemaal niet slordig zijn. Ze hebben alleen, door gebrek aan energie, hun huishouding of administratie niet kunnen bijhouden, naast al het andere. Soms zie je in de mappen het moment waarop het mis ging. Vanaf een bepaalde datum zijn papieren bijvoorbeeld niet meer gearchiveerd. Het is fijn om te zien dat mensen dat ook weer heel snel oppakken.
Wereld van verschil
Als we samen aan de gang gaan, daar waar het het meest urgent is, zie ik mensen weer opgelucht adem halen. Ten eerste omdat er echt iemand is die praktisch helpt en niet direct weer weggaat. Ten tweede omdat er een beginnetje komt. Want samen is het echt makkelijker dan alleen. En al vrij snel gaat men zelf weer dingen oppakken, omdat er energie komt.
Ik word heel blij als ik zie dat cliënten weer vrolijker worden, grapjes gaan maken, initiatieven nemen en als contacten met familie en vrienden hersteld worden. Het raakt me als ik het effect zie van herstel van eigenwaarde en nieuwe verwachtingen voor de toekomst.
Dat betekent niet dat alle problemen opgelost zijn of handicaps genezen zijn. Maar, de nabijheid van iemand die je niet veroordeelt, die naast je staat en meewerkt maakt blijkbaar een wereld van verschil.
