Vreemde ogen dwingen

Iemand van buiten is soms beter voor je dan een bekende.

Het overkomt mij nogal eens dat ik een vraag heb waar ik zelf niet uit kom. Ik praat met mijn man, mijn dochter, een vriendin of collega. Het kan helpen dat iemand mij goed kent. Ik hoef niet zoveel uit te leggen en hij of zij kan mij raad geven bij persoonlijke kwesties en mij bevestigen in een keuze.  Maar, of dat altijd het beste advies is…

Soms heb ik juist meer aan het luisterend oor van een onafhankelijke ‘vreemde’. Iemand die mij observeert, niet invult wat ik wel zal denken en die ‘moeilijke’ vragen durft te stellen. Iemand die mij de waarheid durft te zeggen. Bij wie ik moet nadenken over mijn eigen gedrag en niet weg kom met dooddoeners. Terwijl ik dan praat of nadenk vallen er kwartjes of worden overtuigingen aan de kaak gesteld. Dat is, zeker bij nieuwe dingen, vaak heel verhelderend.

Liever iemand van buiten

Dit werkt ook zo met mijn cliënten. Vreemde ogen dwingen om je probleem serieus te (blijven) nemen. Het kost geld, maar vooral kijkt er iemand mee naar wat je wel/niet doet.

Al een paar keer hoorde ik cliënten zeggen dat ze liever ‘een vreemde’ hadden om hun zaken mee uit te zoeken, dan bekenden. Ze wilden hun familie of vrienden niet lastig vallen met hun zaken en vaak schaamden ze zich ook wel  voor hun situatie. ‘Wat zullen ze wel niet denken of zeggen?’ Een ‘onafhankelijk’ persoon is na afloop ook weer gewoon weg en die vertelt niets door. Dat is wel zo veilig.

Bekend vs. vreemd

Ouders hebben een geschiedenis met hun kinderen, net zoals vrienden of broers en zussen. Een geschiedenis met verwachtingen, teleurstellingen, hoop, zorg, liefde en kwetsbaarheid. Dat kan een handicap zijn en kan beide partijen ervan weerhouden om dingen bij de naam te noemen. Stel dat die ander boos wordt of heftig teleurgesteld in je is! Dan kan het in iemands belang zijn om dingen maar te laten voor wat ze zijn.

Iemand van buiten, zoals ik, heeft geen voorkennis en kan onbevooroordeeld vragen stellen, belangstelling tonen en dingen open leggen. Als ‘vreemde’ sta ik er blanco in. Ook heeft iemand van buiten geen persoonlijke belangen bij welke uitkomst ook. Je hoopt in de bestaande situatie (die niet langer gewenst is), een verandering teweeg te brengen waar betrokkenen tevreden mee zijn of in ieder geval een stuk verder mee komen.

Ook behoefte aan vreemde ogen?

Herken je dat? Je hebt een probleem met te veel spullen, gebrek aan overzicht of organisatie en je vindt het moeilijk dat te bespreken met bekenden. Je bent bang voor ongevraagd advies of veroordeling. Misschien heb jij ook behoefte aan iemand die onafhankelijk naar jouw situatie kan kijken. Iemand die je zonder interne belangen wil helpen om uit te vinden wat jij anders kunt doen. Ik zou graag met je meedenken.

Misschien vind je dit artikel ook interessant: Wanneer schakel je een organizer in?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *