In de afgelopen week hebben mijn man en ik samen de bergruimte op zolder opgeruimd. Met een verhuizing in zicht wil je alles een keer uitgezocht hebben. Het viel ons niet tegen hoe het ging, maar een paar dingen gaven ons toch enige keuzestress.
Spullen op zolder zijn meestal dingen die je weinig gebruikt en vooral laat staan voor ‘later’, omdat dat nog eens handig kan zijn. Maar, in de loop der jaren verander je van inzicht en moet je opnieuw bepalen wat je bewaart en wat niet.
Makkelijk weggooien
Dingen die voor ons makkelijk weg te doen waren waren vooral de dingen waar we niets meer aan hadden. Onbruikbaar.
Daarnaast durfden we ook die enorme koffer, uit de zeemanstijd dat mijn man, weg te geven aan de kringloopwinkel. We deden er toch nooit meer iets mee. Een oude slaapzak, een rode lamp van 200 Watt, een lelijke litho en oude mappen werden of weggegooid of naar de Kringloopwinkel gebracht. Geen probleem.
Iets moeilijker
De rapporten, zwemdiploma’s en kleuterschooltekeningen waren een stuk moeilijker. En slechts een klein deel is daarvan weggegaan. Dat is onvervangbaar en zegt iets over onze geschiedenis. Maar, genoeg is genoeg en 20 schriftjes is teveel. Dus, een selectie is gebleven. Ook rouw- en geboortekaarten van directe familieleden hebben we bewaard. Kaarten van vrienden en kennissen zijn weg. Ook een lange correspondentie met een penvriendin uit Israel heb ik weggegooid. Ik heb nooit meer contact met haar en de brieven lees ik niet meer.
Moeilijk
Maar dat schilderij van opa en oma was moeilijk voor mij. Hier zit emotie aan. Ik heb besloten dat het weggaat, maar ik stel het nog even uit…
De treinbaan is een oude wens van mijn man. Hij vond het leuk om een landschap te maken, rails aan te leggen, technische dingen te doen en iets moois te maken. In de periodes dat hij thuis was van zee had hij tijd genoeg en kon hij anderhalve maand knutselen en rommelen. Maar, het is nooit af gekomen.
Criteria?
Dat laatste hoorde ik onlangs ook bij een wat oudere klant. Hij wilde graag ruimte, had plannen en wilde zélf spullen uitzoeken en het niet na zijn dood aan zijn kinderen overlaten. Hij vroeg mij zelfs om een soort ‘objectieve’ lijst van criteria waarom je iets zou moeten bewaren of weggooien, want hij ervoer een enorme keuzestress. Naar dat laatste heb ik gezocht en er zijn best lijstjes. Ik heb een opsomming gemaakt.
Waarom bewaren?
- Het is fijn om te hebben. Je wordt er blij van
- Het is onvervangbaar
- Het betekent veel voor je
- Het is heel handig en je gebruikt het met regelmaat
- Je kunt niet zonder
- Het zegt iets over je geschiedenis en is uniek
Waarom weggooien/weggeven?
- Het is kapot, onbruikbaar, ouderwets, en het ligt in de weg
- Je vindt het lelijk
- Je doet er niets mee en hebt er ook geen plannen voor
- Het herinnert je aan iemand of aan iets waar je nerveus of verdrietig van wordt
- Het is niet meer van toepassing op je huidige situatie, bijv. speelgoed en babyspullen als je volwassen kinderen hebt
- Een ander zou er blij mee zijn
- Je hebt veel te veel
Bang om fouten te maken
Een objectieve lijst met criteria kan eventueel helpen bij het maken van keuzes, maar misschien kunnen die criteria je helemaal niets schelen. Als je bang bent om fouten te maken kun je als reactie besluiten om maar niets te doen. Dat is veilig, maar je komt nooit bij je doel.
Waar ben je bang voor? Een onherstelbaar verlies? Verwijten, verdriet, teleurstelling van anderen? Maak keuzes waar je achter kunt staan en als je te zeer twijfelt, dan is er niemand die je verplicht om door te zetten. Maar, bedenk wel wat je grote wens is: meer ruimte voor nieuwe dingen, die ook interessant en leuk zijn en die nu niet mogelijk zijn door de oude dingen die nog in de weg staan.
Dat is ook iets om spijt van te krijgen. Toch?
