Leven in de toekomst. Je leven van nu is niet hoe je het wilt, maar later komt alles goed. Ik hoor dan: ‘Als ik mijn leven weer op orde heb, dan ga ik …’ En dat is dan alle boeken lezen, lekker in de tuin zitten, iets leuks maken van alle knutselmaterialen, uitstapjes maken, tijd doorbrengen met vrienden of kleinkinderen. Al die dingen waar het nu niet van komt.
Het klinkt zo mooi: kies wat je blij maakt en laat gaan wat niets toevoegt. Nog mooier als je dat ook kunt: je hart volgen. Mijn ervaring is dat ík, en ik niet alleen, nog te weinig mijn hart volg, maar vaak luister naar stemmetjes die me waarschuwen voor ‘gevaar’, schuldgevoelens of negatieve reacties.
Onlangs was ik, met mijn moeder en (schoon)zussen, in een escaperoom. Je weet wel, zo’n kamer waar je door het oplossen van puzzels of vraagstukken codes krijgt om sloten open te doen. Vervolgens krijg je nieuwe aanwijzingen en als je het goed doet ben je na een uur weer buiten. Helaas ging het bij ons niet zo goed en lukte het niet binnen de tijd. Na afloop kregen we uitleg en zeiden we steeds ‘Oh, nu snap ik het’ of ‘Ik wist niet dat dat ook kon’. Eenmaal thuis bedacht ik me dat onze aanpak leek op de manier waarop je allerlei zaken kunt aanpakken.
Dat is een definitie van ‘executieve functies’. Een moeilijk woord voor eigenschappen die je nodig hebt om een taak tot een goed eind te brengen, van ‘willen naar doen’. Het gaat om eigenschappen die iedereen wel heeft, maar die niet bij iedereen hetzelfde ontwikkeld zijn.
Als je bijvoorbeeld gaat koken moet je nadenken over materialen en ingrediënten, de tijd die het kost en hoe laat je maaltijd klaar moet zijn. Je wilt ook dat het lekker is en goed op tafel komt. Erbij blijven dus.LEES VERDER
Vraag het aan een willekeurige voorbijganger en hij zegt: een goed gevoel, een fijne plek om te werken en te wonen, overzicht en rust. Misschien in andere woorden, maar daar komt het wel op neer.
Wat levert ‘de boel de boel laten’ mij op? Behalve wat tijdwinst door zaken te laten liggen: niets. Het houdt patronen in stand waar je diep in je hart best vanaf wilt. Want rommel is niet iets waar je trots op bent. Het geeft chaos, vuil, veel spullen, onduidelijkheid over je planning en financiële situatie. Kortom: stress. En daarop zit je echt niet te wachten. Het leven is al stressvol genoeg.
In december is er altijd weer extra aandacht voor eenzaamheid. Tenminste, het valt me nu wel erg op. Ik zag een paar weken geleden op Facebook een filmpje van een oude man die zijn kinderen nooit zag en daarom een bizarre actie bedacht. Ook is er deze weken bij MAX een programma ‘Nooit meer alleen’ op tv. Het raakte me. Mensen van 55 tot ver in de tachtig doen mee aan een programma om hun eenzaamheid aan te pakken. Eenzaamheid betekent niet altijd dat je alleen bent, maar wel dat je je alleen voelt. En dat treft niet alleen ouderen, maar ook jongeren. Wat ik echter zo POSITIEF vind aan dit programma is dat mensen zelf veel meer kunnen dan ze weten en ook veel leuker zijn dan ze zich herinnerden. Als ze worden uitgenodigd om mee te doen en weer een doel in het leven hebben zie je ze opbloeien.
Als ik ergens niet van houd dan is het sporten. Tenminste, ik houd niet van het zweten, verkleden en natte haren na het douchen. Waar ik wel van houd is het gevoel dat ik iets heb gepresteerd. Dat ik trots op mezelf kan zijn, omdat ik weer een stukje meer liep dan de vorige keer.
